سیده زینب حسینی
سفیر محیط زیست دوچرخه که درباره‌ی این موضوع مطالعه کرده، نتیجه را از زبان سنجاقک کنجکاو و دوست‌‌داشتنی‌اش با شما در میان می‌گذارد. زینب برای نوشتن این مطلب تعدادی مقاله‌ی انگلیسی را ترجمه کرده و در پایگاه‌های اینترنتی هم زیاد جست‌وجو کرده است.
یک سلام سنجاقکی بسیار سرخوشانه به خوانندگان دوچرخه! خدایی شما چه‌قدر بی‌وفایید. چند ماه نبودم نه حالی، نه احوالی، نه خبری؟! نمی‌گویید چه اتفاقی برای این سنجاقک بیچاره افتاده؟
جانم برایتان بگوید که در طی یک اتفاق هولناک، بالمان آسیب دید و مجبور شدیم ننویسیم. البته در این چند ماه بیکار بیکار هم نبودیم و سری هم به عروسی جناب پشه‌ی به اصطلاح خون‌آشام زدیم و حسابی خوش گذشت. تازه در همان حال و احوال یک موضوع جدید هم پیدا کردیم. ظرف‌های پلاستیکی! آخر تمام غذاهای عروسی پشه جان درظر‌ف‌های پلاستیکی بود و ما هم که مدافع محیط زیست، تصمیم گرفتیم که با مطالعات جدی و توضیح‌های مفصلی قانعش کنیم که این ظرف‌ها برای طبیعت مضرند و تا جایی که امکان دارد نباید از آن‌ها استفاده کرد.
اگر شما هم مثل من دل خوشی از این ظرف‌های پلاستیکی ندارید، نتیجه‌ی این مطالعات را بخوانید:
معمولاً پشت هر ظرف پلاستیکی علامتی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی نوع پلاستیک و مواد به کار رفته در آن است.
PET یا PETE ظروفی سخت با ماندگاری بالا هستند که به راحتی نمی‌شکنند. این ظروف از اتیلن‌گلیکول ساخته شده‌اند، به‌راحتی آتش نمی‌گیرند و در ساخت ظرف‌های غذا، در بطری و سس‌ها به کار می‌روند. قابلیت بازیافت بالایی دارند و از بازیافت آن‌ها می‌توان وسایل زیادی درست کرد.
PS یا EPSها وزن و چگالی پایینی دارند و در دماهای پایین (زیر 65 درجه) قابل استفاده‌اند. از بنزن و پلی‌استیرن درست می‌شوند و به‌راحتی آتش می‌گیرند. این مواد، در ساخت وسایل الکترونیکی، ظروف یک‌بارمصرف یا مصالح ساختمانی کاربرد دارند. این مواد به سختی بازیافت می‌شوند، با این حال می‌توان از بازیافتشان وسایل سبک ساخت.
ظروفی با نام PP از گرانول پلی‌پروپیلن ساخته می‌شوند، محدودیت دمایی ندارند و تا دمای 100 درجه را می‌توانند تحمل کنند. نسبت به PSها مقاوم‌ترند و نمی‌شکنند.
شاید فکر کنید چه‌قدر این پلاستیکها متنوع و پر‌فایده‌اند. اما ضررهایشان هم کم نیست. تقریباً شایعه‌ی سرطان‌زایی برای بیش‌تر پلاستیکها وجود دارد. EPSها دومین ماده‌ای هستند که بیش‌ترین تأثیر منفی را بر محیط زیست می‌گذارند، تا جایی که برخی از کشورها، استفاده از پلی‌استیرن را ممنوع کرده‌اند. این مواد گازهایی ایجاد می‌کنند که لایه‌ی ازُن را می‌خورند و به‌راحتی هم تجزیه نمی‌شوند. باقی‌مانده‌ی آن‌ها در دریا موجودات دریایی را به خطر می‌اندازد و دفنشان باعث آلوده شدن خاک می‌شود. حواستان باشد از ظروف با نشانه‌ی PVC هرگز برای مواد غذایی استفاده نکنید، چون هم غیر بهداشتی‌اند و هم تقریباً تجزیه ناپذیر.
حالا که درباره‌ی پلاستیکها و ضررهایشان می‌دانید، سعی کنید از ظرف‌های پلاستیکی کم‌تر استفاده کنید. بسیاری وقت‌ها می‌توان جایگزین مناسبی برایشان یافت. من هم دفعه‌ی بعد درباره‌ی جایگزین‌های مناسب برای آن‌ها مطالعه می‌کنم و به شما خبر می‌دهم.
سیده زینب حسینی، 17 ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از پاکدشت
